Bert & ik gaan supergraag op verlof met de tent en niks anders dan onszelf waar we op aangewezen zijn. En de Vespa. Uiteraard. Maar dat we die liefde deelden was in 2015 nog niet helemaal geweten. We vertrokken dan ook voor onze eerste “vakantie met Vespa” richting de champagnestreek, naar Reims. Een beetje onzeker, aftastend en vooral afwachten wat het zou geven.
Met een klein tentje, een partytent en wat basic supplies brachten we een lang verlengd weekend door tussen de wijnranken. De dagen waren gevuld met heerlijke ritjes tussen over de heuvelruggen, tussen de wijnvelden en over de Avenue de Champagne. Lekker eten deden we er niet… Zoals bij ons de eetcultuur is ingeburgerd, zo is in de wijde omgeving van Reims de drinkcultuur de maatstaf. De ene na de andere champagneboer opende er zeer gastvrij zijn deuren, maar een klein restaurantje of zelfs een Café Français was quasi onvindbaar. En als je er dan eentje vond, dan stond er Andouillete op de kaart… Een gerecht met vijf A’s dat Bert zich liet aanraden door de chef. Dat moest wel goed zijn… Wat het precies is, vertellen we je niet. Dat moet je zelf maar ondervinden, maar dat het naar een meststal rook, kunnen we je wel al vertellen. Wij hadden er in elk geval veel plezier mee, ik (Treesje) vooral want ik moest het niet opeten. Hahaha.
Wat ons zeker nog zal bijblijven is de gastvrijheid bij de champagneboeren. Akkoord, ze willen je wat verkopen, maar de authenticiteit waar deze boeren hun vak mee uitoefenen is fenomenaal. Zo mochten wij, op het onverwacht, bij de boer en zijn vrouw aanschuiven in de keuken om daar kennis te maken met hun manier van leven en werken. Dat moment was voor zowel Bert als mezelf heel pakkend omdat het dát is waar wij beiden naar op zoek zijn en dat toen nog niet van elkaar wisten. Onze eerste Vespavakantie was een voltreffer.
